استویا از گیاهان گرمسیری می باشد و تحمل سرمای زیر صفر درجه را ندارد. این گیاه در زمستانهای سرد از ریشه خشک میگردد و کشاورزان عزیز باید دقت کنند که در انتخاب منطقه کشت دقت کافی را داشته باشند. این گیاه در کل دنیا به عنوان شکر گیاهی معروف می باشد و غلظت ترکیبات قندی آن تقریبا 300 برابر شکر معمولی می باشد و جویدن برگ این گیاه مزه بسیار شیرین و تلخی را ایجاد میکند. البته فرآوری آن توسعه یافته و اکنون پودر این گیاه در بسته های متفاوتی در بازار ارائه میگردد. گیاه استویا چند ساله بوده و نام علمی آن Stevia rebaudiana می باشد. استویا از خانواده آستراسه بوده و دارای گونه های بسیاری می باشد. در کشور ایران نیز به کشت و کار آن پرداخته می شود. وزن هزار دانه آن بسیار کم و در حدود 0/3 الی 0/4 گرم می باشد. در هر گرم بذر این گیاه 2800 عدد بذر شمرده می شود و برای تولید 1000 عدد نشای استویا به 0/5 گرم بذر با شرایط استاندارد لازم می باشد. استویا هم مانند سایر گیاهان دارویی نسبت به رطوبت سطخ بستر خاکی حساسیت نشان داده و نباید اجازه داد خشک شود. بعد از Sowing یا همان پخش کردن بذر در بستر غلطک ملایمی برای چسبیدن بذور به ذرات خاک موجود در بستر خاکی لازم می باشد. در تصاویر زیر می توانید از نزدیک با شکل و ساختار بذر و مزارع نمونه ی کشور آشنا شوید.